Winfrida gered van meisjesbesnijdenis
Onze partner ATFGM heeft de vijftienjarige Winfrida in Tanzania gered van genitale verminking, in de volksmond meisjesbesnijdenis. “Toen ik hoorde dat mijn tante me wilde laten besnijden, werd ik echt droevig.”
Winfrida woont al sinds haar beide ouders zijn overleden, bij haar tante in Noord-Tanzania. Deze probeert het meisje al jarenlang te laten besnijden. Genitale verminking, het zonder verdoving afsnijden van de clitoris van een meisje, is namelijk traditie in de Kuria gemeenschap, waartoe Winfrida en haar tante behoren. Gemeenschapsleden zien de verminking, vaak gevolgd door uithuwelijking, als de overgang naar volwassenheid. Winfrida denkt hier echter anders over; zij wil niet besneden worden.
Daarom vlucht Winfrida hiervoor weg. Het grootste deel van de tijd zit ze veilig op de publieke kostschool, 600 kilometer verwijderd van haar tante. In vakanties gaat de school echter dicht en zien gemeenschapsleden hun kans om meisjes te laten besnijden; vaak gebeurt dit in december. De eerste keer dat Winfrida’s tante haar aan de jarenlange traditie wilde laten onderwerpen, was het meisje pas 9 jaar oud.
Toch wist ze al de weg te vinden naar het toen net opgerichte opvangcentrum van onze partner ATFGM, een stichting die op is gericht door ouders van de Kuria gemeenschap die een einde willen maken aan genitale verminking. In deze opvang kunnen meisjes verblijven om aan de besnijdenis te ontkomen of medische zorg na de verminking of een vervangende ceremonie krijgen. Ook toen haar tante het in 2016, 2018 en 2019 nogmaals probeerde, kon Winfrida terecht in dit tehuis - toen onder steeds meer meisjes in de regio bekend.
“Hier voel ik me comfortabel en veilig.”
Winfrida zat veilig op kostschool tot de overheid begin maart het eerste slachtoffer van corona ontdekte en alle scholen sloot. Noodgedwongen ging ze naar huis. Na een reis van meer dan tien uur, kreeg ze slecht nieuws. “Mijn tante vertelde me meteen dat ze mijn besnijdenis weer aan het plannen was. Dat maakte me zo droevig. Daarna zei ze er echter niets meer over, dus ik ging er vanuit dat ze haar plannen had uitgesteld. Ik dacht dus dat het veilig was om thuis te blijven.” In realiteit, ging haar familie in het geheim door met de planning en organisatie van de ceremonie.
Gelukkig heeft ATFGM vrijwilligers die actief zijn in de Kuria gemeenschap en zo bijna altijd op de hoogte zijn van plannen voor een besnijdenis. Zo hoorden Dora en Ashura van ATFGM over de plannen voor Winfrida en kwamen haar direct thuis halen. Ze konden het meisje eerst niet vinden, maar gelukkig hielp Winfrida’s broer de vrouwen daarbij. Winfrida kon met de medewerkers mee naar ons opvangcentrum in Masanga. Ze waren net op tijd, want de besnijdenis ceremonie stond gepland voor de dag erna.
Vanwege COVID-19, moet Winfrida eerst twee weken lang in quarantaine. Daarna kan ze zich mengen met andere meisjes in het centrum, op het moment van schrijven zijn dat er zo’n 170. Dat is een voordeel aan het feit dat ze al zo vaak in de opvang is verbleven: inmiddels heeft ze vrienden gemaakt. “Hier voel ik me comfortabel en veilig.”
