Commerciële seksuele uitbuiting is een groeiend, onderschat en onderbelicht probleem. De onmiddellijke en langetermijngevolgen van deze uitbuiting voor de volksgezondheid, ondermijnen investeringen in onderwijs, gezondheid en het welzijn van kinderen.

Uit onderzoek blijkt dat het gebrek aan vaardigheden om in het levensonderhoud te voorzien en de economische ongelijkheid, seksuele uitbuiting onder meisjes en jonge vrouwen in sloppenwijken bevorderen en in stand houden.

Veel kinderen worden seksueel uitgebuit door volwassenen, vooral meisjes. Op het platteland van Oeganda komt het ook vaak voor dat meisjes jong trouwen uit armoede en gebrek aan toekomstperspectief.

De afgelopen jaren is het aantal internetaansluitingen en mobiele telefoonabonnementen in Oeganda toegenomen. In Oeganda worden kinderen blootgesteld aan de online risico’s. Het publieke bewustzijn is laag, de inspanningen om risico’s te voorkomen zijn beperkt en wanneer kinderen het slachtoffer worden van online seksuele uitbuiting en seksueel misbruik, krijgen ze weinig steun en worden maar weinig daders voor het gerecht gedaagd.

40% van de kinderen tussen de 12-17 jaar zijn dagelijkse online, het meest populair zijn social media zoals Facebook en WhatsApp. Van de kinderen die online slachtoffer worden, vertelt 30-40% alleen iets aan een vriend of vriendin en ongeveer 25% doet helemaal geen aangifte. Dit loopt op tot meer dan 50% van de kinderen die het misbruik niet melden aan de autoriteiten.

Kinderhandel is een groot probleem in Oeganda. Kinderen die een hoog risico lopen zijn weeskinderen, kinderen uit arme gezinnen, kinderen die niet naar school gaan, kinderen die op straat leven en/of werken, kinderen die van hun ouders zijn gescheiden en kinderen die in gewelddadige gezinnen leven.

Binnenlandse kinderhandel treft vooral kinderen die vooral vanuit andere regio’s naar Kampala worden gesmokkeld. De grootste groep slachtoffers zijn etnisch Karamojong. Dit is het gevolg van het extreem hoge percentage armoede onder kinderen in Karamoja (84%). Meisjes worden verhandeld voor seksuele uitbuiting, vaak onder het mom van de belofte van werk als serveerster in bars of restaurants. Gedwongen uithuwelijking is voor meisjes ook een vorm van seksuele uitbuiting en mensenhandel. Kinderen worden ook naar Kampala gesmokkeld om te werken in afvalinzameling, gedwongen bedelarij en voedselverkoop – zoals eieren en andere voedingsmiddelen op straat.

Kinderarbeid vormt een belangrijk probleem: 40% (6,2 miljoen) kinderen tussen de 5-17 jaar verricht arbeid. De meesten werken in de landbouw, maar ze zijn ook actief in de bouw, mijnbouw, productie, huishoudens, straatwerk of worden seksueel uitgebuit.

Kinderarbeid komt vaker voor onder jongens dan onder meisjes (41% / 38%). De aanzienlijke toename van kinderarbeid is toe te schrijven aan de ongekende economische impact van de coronapandemie. Dit belemmert de vooruitgang van Oeganda op weg naar het behalen van de 2030 Sustainable Development Goals, in het bijzonder doel 8.7 dat gericht is op het uitbannen van kinderarbeid.

Genderongelijkheid is nog steeds een van de meest voorkomende vormen van discriminatie in Oeganda. Ongelijkheid tussen mannen en vrouwen heeft grote gevolgen voor het leven van jonge meisjes en jonge vrouwen die nog steeds te maken hebben met meerdere uitdagingen op individueel, gezins- en gemeenschapsniveau.

De werkloosheidscijfers zijn hoger onder jonge vrouwen omdat ze meer moeite hebben om betaald werk te vinden dan jonge mannen en hierdoor lopen ze meer risico op armoede en seksuele uitbuiting.

Enkele van de belangrijkste structurele belemmeringen voor gendergelijkheid zijn:

• Vastgeroeste sociale normen en praktijken
• Toenemende ongelijkheid tussen mannen en vrouwen op economische empowerment
• Gebrekkige uitvoering van beleid
• De financiering van het institutionele kader voor de integratie van de gelijkheid van mannen en vrouwen is beperkt.