Bescherming voor gehandicapte en geplaagde Nyamboge uit Tanzania
In Tanzania bestaat in bepaalde streken de overtuiging dat een handicap een soort vloek is. Deels verlamd bij haar geboorte werd het meisje Nyamboge om die reden verstoten. Haar vader wilde haar niet meer in huis hebben. Met haar moeder trok ze in bij het gezin van haar oom, maar die wilde een ‘tweede vloek’ voorkomen door Nyamboge op haar dertiende te laten besnijden. Gelukkig konden we dat met voorlichting op tijd voorkomen.
Moeilijke jeugd
Onder het dak van haar oom heeft Nyamboge een moeilijke jeugd gekend. Zij en haar moeder moesten leven van zo’n 13 euro per maand, wat nauwelijks genoeg is om fatsoenlijk van te eten. De handicap van Nyamboge zorgde bovenal voor veel spanning in huis. Het meisje werd er dagelijks mee gepest. Ze herinnert zich levendig de haatdragende opmerkingen die ze als kind kreeg. Ook de buren en andere dorpelingen hielden haar op afstand.
‘Ik wil graag een vader hebben en net als andere kinderen zijn, maar mijn vader heeft me afgewezen vanwege mijn handicap,’ zegt Nyamboge. Ze voegt eraan toe dat ze graag naar school wil, maar dat haar moeder geen schooluniform kan betalen. Ook de hulp en middelen om elke dag twee kilometer naar school te wandelen had ze niet. Zelfs al kon ze wel naar school, dan was Nyamboge nog steeds bang om door andere kinderen uitgelachen te worden. Ze was al dertien en nog nooit naar school geweest.
Gevaar voor besnijdenis
Als tiener kreeg Nyamboge er nog een groter probleem bij. Toen vorig jaar het zogenaamde ‘snijseizoen’ aanbrak, vond haar oom het noodzakelijk om haar, net als haar nichten, te laten besnijden. Dit gebeurt niet in een kliniek, maar in het openbaar door een dorpshoofd, zonder verdoving en op onhygiënische wijze. De moeder en grootmoeder van Nyamboge waren hier fel op tegen. Een buurmeisje was na haar verminking aan overmatig bloeden overleden, maar de oom bleef bij zijn standpunt. Ze moest en zou in december besneden worden, al moest het onder dwang. Zo niet, dan zouden moeder en dochter op straat komen te staan.
De maatschappelijk werkers van onze partner ATFGM grepen gelukkig op tijd in. Ze bezochten de oom om hem bewust te maken van de gevaren van genitale verminking. Ook stelden ze een reddingsplan op voor Nyamboge, mocht haar oom alsnog proberen haar te laten besnijden. De familie kreeg psychosociale steun en begeleiding en Nyamboge kreeg krukken om het huis uit te kunnen. Vanaf dat moment kon ze ons centrum bezoeken, waar we speciale voorlichtingsbijeenkomsten aan kinderen geven over handicaps en besnijdenis. Voor Nyamboge was het fijn om ook andere kinderen met een handicap te ontmoeten. We hebben haar zelfs een leidersrol in de groep gegeven.
Hulp en toezicht
Het projectteam blijft regelmatig huisbezoeken afleggen om ervoor te zorgen dat Nyamboge veilig blijft. Om haar leerachterstand in te halen, krijgt ze een versneld schoolprogramma om te leren lezen, schrijven en rekenen. Nyamboge woont nog steeds bij haar oom, maar er wordt constant toezicht gehouden. Bij het vermoeden dat zij alsnog wordt besneden, zal zij uit het huis gehaald worden en onderdak krijgen.
‘De mensen van ATFGM hebben me enorm geholpen. Ik ben heel blij dat ik weet dat ik er niet alleen voor sta en dat als ik gevaar loop, er redding voor me is,’ zegt Nyamboge. ‘Ik vind het heel fijn dat er nu wél rekening met me gehouden wordt vanwege mijn handicap. Ik ben dankbaar dat ze me vaak bezoeken en dat ik een opleiding heb gekregen. Doordat ik heb geleerd wat kinderrechten zijn, kan ik nu ook andere kinderen helpen. Mijn grootste wens is om gospelzangeres te worden en dat ook alle andere kinderen met een handicap de hulp krijgen die ze nodig hebben om hun dromen waar te maken.’